Bursa’nın merkez Osmangazi ilçesinde bulunan Hamidiye Mesleksel ve Teknik Anadolu Lisesi Tabiat Ana Sınıfı, farklı eğitim anlayışıyla dikkat çekiyor. Çatımız Gökyüzü, Sınıfımız Yeryüzü sloganıyla öğrencilerine eğitim veren okulda, çocuklar kapalı alanlar ve sınıflarda değil, yaz-kış tabiatta eğitiliyor. Toprakla oynamanın, çamurda yuvarlanmanın, ağaçlara tırmanmanın, kirlenmenin ve özgürce çığlık atmanın hür olduğu bu okulda, hamur yerine çamur, boya kalemi yerine yaprak, bitki ve meyveler kullanılıyor. Okul müdürünün kendisine tahsis edilen lojmanı ana sınıfına dönüştürdüğü okulda 18 öğrenci eğitim görüyor. Yeni okul binasının da bulunduğu 400 dönümlük toprakta başka okullar üzere sandalyeler ve tahta yer almıyor, tavanı gökyüzü, yeri topraktan oluşan bir açık hava sınıfı bulunuyor. Ders işlenen tahta yerini birtakım bazı bir ağaç gövdesine, birtakım kimi da ağaç kütüklerinin altında gizlenen karınca yuvalarına bırakıyor. Öğrenciler bu sınıfta yaşıtlarının tersine istedikleri yere de oturabiliyor, bellerinde bağlı bulunan matlarla istedikleri an oturdukları yeri seçebiliyor.
EKOFOBİK ÇOCUKLAR İSTEMİYORUZ
Bizim farkımız, özgürlüğümüz kelamlarıyla eğitim anlayışlarını özetleyen okul öncesi öğretmeni Zahmetim Kolak, “Açık havada öğrenmeyi savunan bir okuluz.Burada bir arada fazlaca düzel koordineli biçimde eğitim veriyoruz. Çocuklar bundan faydalanıyor. Dilerim tüm çocuklar açık havada öğrenmeye devam eder. Açık havayla tanışır. Hepsi doğayı, canlıları seven çocuklar olarak yetişir. Biz ekofobik olan çocukları istemiyoruz. Doğasever çocuklar bekliyoruz. Zira çocuklar bizim geleceğimiz. Onları burada keyifli yetiştirmek, yeni öğretim formlarıyla yetiştirmek epey hayli kıymetli ve bu okul bunu sağlıyor” dedi.
ÇATISI GÖKYÜZÜ, SINIFIMIZ YERYÜZÜ
Öğrencilerinin günün büyük kısmını tabiatta hayvanlarla oynayarak, toprakla uğraşarak değerlendirdiğini belirten Kolak, “Burası çatısı gökyüzü, sınıfımız yeryüzü. Her gün 2-3 saat çocuklarla dışarıdayız. Her şeyi tabiatta yapıyoruz. Tabiatta matematik yapıyoruz, tabiatta sanat aktifliği yapıyoruz, tabiatta özgür oyun oynuyoruz. Çok fazla hareket ediyoruz burada. Koşmak özgür, kirlenmek hür, her şey hür. Doğada çığlık atmak hür. Yasaklarımız yok. Tek yasaklarımız, makul riskler var. Orada da öğretmen rehber oluyor ve çocukları gözlemliyor. Gerekli durumlarda ihtarlarda bulunuyoruz” diye konuştu.
MATEMATİĞİ ÖRÜMCEKLERİN BACAKLARIYLA ÖĞRENİYORLAR
Öğrencilerinin ağaç devrilmelerine karşı, lodoslu havalar dışında her gün tabiatla iç içe olduğunu söyleyen Kolak, “Mevsime bakılırsa hareket ediyoruz. Yanlış hava yok, yanlış kıyafet seçimi var. İçi polarsız tulumlarımızı giyiyoruz, botlarımızı giyiyoruz, matlarımızı alıyoruz ve çok lodos dışında her hava şartında dışarı çıkıyoruz. Lodosta da ağaçların devrilme riski olduğu için bu biçimde bir tedbirimiz var lakin kar, yağmur hiç bir şey bizi engellemiyor. Bilhassa karlı, yağmurlu havalar bizim öğrenmemiz için daha güzel ortamlar sağlıyor. Daha farklı canlıları gözlemleyebiliyoruz, doğayı gözlemleyebiliyoruz. Mevsimleri ağaçlardan öğreniyoruz. Yaprak mı döktüler, çiçek mi açtılar, her şeyi tabiattan gözleyip öğrenebiliyoruz. Bütün okul öncesinin kazanımlarını tabiatta çocuklara tek tek verebiliyoruz. hiç bir şeyi sınıfta uygulamamıza gerek yok. Ki yeni yaklaşımlara ve değişen sisteme de ayak uydurulursa bütün okulların tabiatta olması gerekecek. Birfazlaca ülke bunu aslına bakarsan yapıyor. Bursa Uludağ Üniversitesi de öğretmenlere bu bahiste eğitim takviyesi veriyor” diye konuştu.
Mevsimleri ağaçlardan öğrenen çocukların, sayı saymayı öğrenmek için de abaküs yerine örümceklerin bacaklarından faydalandığını belirten Kolak, “Bizim 1’den 20’ye kadar ritmik sayma üzere bir kavramımız var. Bunu nasıl yapacağız. Sınıfta bir aktiflikle oyuncakla saydırırken, tabiatta karınca yuvalarını saydırıyoruz. Örümcek görüyoruz, kaç ayağı olduğunu soruyoruz. Bu soru onlara matematiği öğretiyor esasen. Kolları topluyorlar, kaç tane kısım topladınız diye soruyoruz, yani biz rehber oluyoruz. Yalnızca onlara kimi sorularla öğrenmeyi teşvik ediyoruz. Öğrenme tabiatta resen gelişen bir şey. Ben yalnızca rehberim” dedi.
TEMEL HAYAT EĞİTİMLERİ VERİLİYOR
6 haftalık eğitimin akabinde etrafa ziyan vermeden ateş yakmayı da öğrenen çocuklar, yarış parkurunu anımsatan okul bahçesinde, tabiat ve hayvanlarla iç içe bir biçimde ve temel ömür eğitimlerini almış bir biçimde eğitim hayatlarına adım atıyor. Kolak, çocukların ince motor kaslarını ve büyük kaslarını da tabiatın kendilerine sunduğu sonsuz materyallerle geliştirdiğini belirterek şunları söylemiş oldu:
Ateş yakma için 6 hafta üzere bir eğitim sürecimiz var. Yalnızca 6 hafta boyunca çocuklara çemberin haricinden saat tarafının bilakis ilerlediğimizi, ateşe yaklaşırken diz çöktüğümüzü, saçlarımızı toparlamamız gerektiğini, ateşi nasıl söndürürüz, niye söndürmeliyiz, bunları öğretiyoruz. örneğin tabanda ateş yakmıyoruz. Zira yerde ateş yakmak yerin 2 metre kadar altındaki tüm toprak mikrobiyolojisini bozmak demek. Biz çocuklara bunları da öğretiyoruz. Ateşin altına ona bakılırsa taşlar döşüyoruz, ona bakılırsa yer hazırlıyoruz. vakit içinde her şeyi kavramış oluyorlar. Biz hazır oyun hamurları kullanmıyoruz, çamur kullanıyoruz. İnce motor kaslarımızı bu türlü geliştiriyoruz. Çocuklarla plastikle tırmanma merdiveni yapmıyoruz. Kütüklerin üzerinde tırmanarak büyük kaslarını geliştiriyorlar. Sanat etkinliklerimizde yaprakları, bitkileri, meyvelerini kullanarak boya yapıyoruz. Kağıt kullanarak atık çıkararak değil de tabiattaki kuşları, hayvanları gözleyerek öğretiyoruz. Biz açık havada öğreniyoruz.
EKOFOBİK ÇOCUKLAR İSTEMİYORUZ
Bizim farkımız, özgürlüğümüz kelamlarıyla eğitim anlayışlarını özetleyen okul öncesi öğretmeni Zahmetim Kolak, “Açık havada öğrenmeyi savunan bir okuluz.Burada bir arada fazlaca düzel koordineli biçimde eğitim veriyoruz. Çocuklar bundan faydalanıyor. Dilerim tüm çocuklar açık havada öğrenmeye devam eder. Açık havayla tanışır. Hepsi doğayı, canlıları seven çocuklar olarak yetişir. Biz ekofobik olan çocukları istemiyoruz. Doğasever çocuklar bekliyoruz. Zira çocuklar bizim geleceğimiz. Onları burada keyifli yetiştirmek, yeni öğretim formlarıyla yetiştirmek epey hayli kıymetli ve bu okul bunu sağlıyor” dedi.
ÇATISI GÖKYÜZÜ, SINIFIMIZ YERYÜZÜ
Öğrencilerinin günün büyük kısmını tabiatta hayvanlarla oynayarak, toprakla uğraşarak değerlendirdiğini belirten Kolak, “Burası çatısı gökyüzü, sınıfımız yeryüzü. Her gün 2-3 saat çocuklarla dışarıdayız. Her şeyi tabiatta yapıyoruz. Tabiatta matematik yapıyoruz, tabiatta sanat aktifliği yapıyoruz, tabiatta özgür oyun oynuyoruz. Çok fazla hareket ediyoruz burada. Koşmak özgür, kirlenmek hür, her şey hür. Doğada çığlık atmak hür. Yasaklarımız yok. Tek yasaklarımız, makul riskler var. Orada da öğretmen rehber oluyor ve çocukları gözlemliyor. Gerekli durumlarda ihtarlarda bulunuyoruz” diye konuştu.
MATEMATİĞİ ÖRÜMCEKLERİN BACAKLARIYLA ÖĞRENİYORLAR
Öğrencilerinin ağaç devrilmelerine karşı, lodoslu havalar dışında her gün tabiatla iç içe olduğunu söyleyen Kolak, “Mevsime bakılırsa hareket ediyoruz. Yanlış hava yok, yanlış kıyafet seçimi var. İçi polarsız tulumlarımızı giyiyoruz, botlarımızı giyiyoruz, matlarımızı alıyoruz ve çok lodos dışında her hava şartında dışarı çıkıyoruz. Lodosta da ağaçların devrilme riski olduğu için bu biçimde bir tedbirimiz var lakin kar, yağmur hiç bir şey bizi engellemiyor. Bilhassa karlı, yağmurlu havalar bizim öğrenmemiz için daha güzel ortamlar sağlıyor. Daha farklı canlıları gözlemleyebiliyoruz, doğayı gözlemleyebiliyoruz. Mevsimleri ağaçlardan öğreniyoruz. Yaprak mı döktüler, çiçek mi açtılar, her şeyi tabiattan gözleyip öğrenebiliyoruz. Bütün okul öncesinin kazanımlarını tabiatta çocuklara tek tek verebiliyoruz. hiç bir şeyi sınıfta uygulamamıza gerek yok. Ki yeni yaklaşımlara ve değişen sisteme de ayak uydurulursa bütün okulların tabiatta olması gerekecek. Birfazlaca ülke bunu aslına bakarsan yapıyor. Bursa Uludağ Üniversitesi de öğretmenlere bu bahiste eğitim takviyesi veriyor” diye konuştu.
Mevsimleri ağaçlardan öğrenen çocukların, sayı saymayı öğrenmek için de abaküs yerine örümceklerin bacaklarından faydalandığını belirten Kolak, “Bizim 1’den 20’ye kadar ritmik sayma üzere bir kavramımız var. Bunu nasıl yapacağız. Sınıfta bir aktiflikle oyuncakla saydırırken, tabiatta karınca yuvalarını saydırıyoruz. Örümcek görüyoruz, kaç ayağı olduğunu soruyoruz. Bu soru onlara matematiği öğretiyor esasen. Kolları topluyorlar, kaç tane kısım topladınız diye soruyoruz, yani biz rehber oluyoruz. Yalnızca onlara kimi sorularla öğrenmeyi teşvik ediyoruz. Öğrenme tabiatta resen gelişen bir şey. Ben yalnızca rehberim” dedi.
TEMEL HAYAT EĞİTİMLERİ VERİLİYOR
6 haftalık eğitimin akabinde etrafa ziyan vermeden ateş yakmayı da öğrenen çocuklar, yarış parkurunu anımsatan okul bahçesinde, tabiat ve hayvanlarla iç içe bir biçimde ve temel ömür eğitimlerini almış bir biçimde eğitim hayatlarına adım atıyor. Kolak, çocukların ince motor kaslarını ve büyük kaslarını da tabiatın kendilerine sunduğu sonsuz materyallerle geliştirdiğini belirterek şunları söylemiş oldu:
Ateş yakma için 6 hafta üzere bir eğitim sürecimiz var. Yalnızca 6 hafta boyunca çocuklara çemberin haricinden saat tarafının bilakis ilerlediğimizi, ateşe yaklaşırken diz çöktüğümüzü, saçlarımızı toparlamamız gerektiğini, ateşi nasıl söndürürüz, niye söndürmeliyiz, bunları öğretiyoruz. örneğin tabanda ateş yakmıyoruz. Zira yerde ateş yakmak yerin 2 metre kadar altındaki tüm toprak mikrobiyolojisini bozmak demek. Biz çocuklara bunları da öğretiyoruz. Ateşin altına ona bakılırsa taşlar döşüyoruz, ona bakılırsa yer hazırlıyoruz. vakit içinde her şeyi kavramış oluyorlar. Biz hazır oyun hamurları kullanmıyoruz, çamur kullanıyoruz. İnce motor kaslarımızı bu türlü geliştiriyoruz. Çocuklarla plastikle tırmanma merdiveni yapmıyoruz. Kütüklerin üzerinde tırmanarak büyük kaslarını geliştiriyorlar. Sanat etkinliklerimizde yaprakları, bitkileri, meyvelerini kullanarak boya yapıyoruz. Kağıt kullanarak atık çıkararak değil de tabiattaki kuşları, hayvanları gözleyerek öğretiyoruz. Biz açık havada öğreniyoruz.