Seyhan Akıncı – İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Kent Tiyatroları kısa bir ortanın akabinde seyircilerin fazlaca sevdiği klasikleşmiş tiyatro yapıtlarıyla tiyatroseverlerle Harbiye Açıkhava’da buluşuyor. Kent Tiyatroları yazın sonunun vazgeçilmez etkinliklerinde Açık Hava Yaz Oyunları’nda “12. Gece”, “İki Efendinin Uşağı”, “Rüstemoğlu Cemal’in Tuhaf Hikâyesi” ve “Hastalık Hastası” olmak üzere dört klasik oyun sahnelenecek. William Shakespeare’in yazdığı, Serdar Biliş’in yönettiği “12. Gece” 23-24 Ağustos’ta; Carlo Goldoni’nin yazdığı, Aslı Önbakılırsan’in yönettiği “İki Efendinin Uşağı” 26-27 Ağustos’ta; Cengiz Toraman’ın yazıp yönettiği “Rüstemoğlu Cemal’in Tuhaf Hikâyesi” 28 Ağustos’ta ve Moliere’in yazdığı, Tolga Yeter’in yönettiği “Hastalık Hastası” 30 Ağustos’ta saat 21.00’de sahnelenecek. Biz de tiyatronun vazgeçilmezi olan klasik yapıtları niye bıkıp usanmadan izlediğimizi, onları niye bu kadar sevdiğimizi İBB Kent Tiyatroları Genel Sanat Direktörü Ayşegül İşsever ve Kent Tiyatroları oyuncuları Bennu Yıldırımlar ile Sevinç Erbulak’a sorduk.
Ayşegül İşsever: “Tarihi değil bilakis şimdiki bir metin”
Klasik sözü, üzerinden vakit geçmesine karşın kıymetini kaybetmemiş eserler için kullanılır. Tiyatro edebiyatı olarak baktığımızda, yerli ve yabancı klasiklerden bahsedebiliriz. Birebir biçimde edebiyat, mimari üzere farklı alanlarda da makul bir cinsin özgün özelliklerini taşıyan ve kalıcı olmuş yapıtlara klasik unvanını veriyoruz. Sorunuz üzerine biraz düşünecek ve kendi ilgi alanımızdan karşılık verecek olursam, insanlığın temel sorunlarına değinen, insanlık pahaları bakımından kendi çağından daha sonraki çağlara da seslenebilen yapıtlara klasik demek mümkündür. Biz ödenekli bir sanat kurumu olarak, yerli ve yabancı klasikleri seyircimizle buluştururken, yeni oyunlar ve müellifler üzerinden kurduğumuz repertuarla bir manada geleceğin klasikleşecek yapıtlarına de yer vermeyi sürdürüyoruz. İstanbul Kent Tiyatroları’nın 108 yıllık tarihine ve repertuarına baktığımızda, bugün klasikleşmiş birfazlaca muharririn birinci oyunlarının bizim tiyatromuzda seyirciyle buluştuğunu görürüz. Bugün de bu misyonumuzu titizlikle sürdürüyoruz. Bu yaz Harbiye Açık Hava Tiyatrosu’nda 75. yılımızı kutluyoruz. 1947 yılında bu sahnenin açılışından günümüze, oyunlarımızı yaz aylarında, İstanbul’un yıldızlı gecelerinde seyircimizle buluşturduk. Ve repertuarımızda bir Shakespeare klasiği “12. Gece”, bir Moliere klasiği “Hastalık Hastası”, bir Goldoni klasiği “İki Efendinin Uşağı” ve seyirciyle buluştuğu andan itibaren klasik olmaya aday, Cengiz Toraman’ın kaleminden çıkan kuvvetli bir metin, “Rüstemoğlu Cemal’in Tuhaf Hikâyesi”, usta aktör Levent Üzümcü’nün yorumuyla yer aldı. Bir yapıtın nefes alması değerlidir. Hele bu bir tiyatro metniyse, tıpkı insan üzere, uzun yıllar sahnede kalması yani ömrü, sağlıklı bulunmasına bağlıdır. bu biçimdesi metinleri oyuncu sever, direktör sever, seyirci sever. Her seferinde farklı bir bakış için ve yeni bir seyirlik için kuvvetli bir yanını keşfedersiniz. Ve ne kadar epeyce sahnelenirse sahnelensin, her vakit doğurgan bir alan oluşturur. Bu manada klasik bir tiyatro metni, tarihi değil bilakis şimdiki bir metindir. Bugün bu yapıtı sahneye koyduğunuzda, yazılmasının üzerinden uzun yıllar geçmiş bulunmasına karşın, günümüz insanına söyleyecek bir kelamı var ise klasikleşmiş demektir. Bizim mesleğimiz seçiciliğin doruğundadır. Direktöründen oyuncusuna, izleyicisine ve yapımcısına bu seçiciliğin izlerini görürüz. Bu manada bu süzgeçlerden geçmiş olması da o yapıta bir nişan ve rütbe katar. Vakte meydan okumak, arenadaki dövüşçü üzere o yapıta de görünmez bir zırh giydirir. İşte bütün bunlar bir yapıtın klasikleşmesini sağlar.
“İki Efendinin Uşağı”
Bennu Yıldırımlar: “Klasik yapıtla sahnede olmanın sorumluluğu ayrı”
Tiyatro oyuncusu için klasik bir yapıtta sahneye çıkmanın farklı sorumluluğu vardır. Öncelikle seyircimizle olabilmek, bizleri bugünlere taşımış tüm ustalarımıza layık olabilmek, hâlâ bu mesleği yapabilmenin gururu ve imtihan heyecanı… Bunların tümü, oyuncuyu ayakta tutan kıymetli ögelerdir. Açıkhava Yaz Oyunları’mızla bir daha seyircimizle bir arada olabilmenin keyfini yaşayacağız. Dopdolu, heyecanlı ve keyifli… Oyun mühletince de olsa, öteki bir dünyanın içerisine girebilmeye kimse hayır demez sanırım. Sanat hepimiz için, bir arada daha keyifli yaşamak.
Sevinç Erbulak: “Oyuncu için büyük bir armağan”
Klasik yapıtlarda oynamak bir baht. Bana fazlaca uzun soluklu klasik oyunlar kısmet oldu daima. Bir oyuncu için büyük bir armağan olduğunu düşünüyorum bunun. Bu sene bir daha yıldızlı gecelerde üstelik Moliere’in 400. yılında bir daha seyirciyle buluşacak olmak da heyecan verici. Bir de sahnedeki takım mükemmel olunca insan öbür ne ister diyorum kendi kendime. Kenti tiyatrosu seyircilerine âlâ seyirler dilerim şimdiden.
Ayşegül İşsever: “Tarihi değil bilakis şimdiki bir metin”
Klasik sözü, üzerinden vakit geçmesine karşın kıymetini kaybetmemiş eserler için kullanılır. Tiyatro edebiyatı olarak baktığımızda, yerli ve yabancı klasiklerden bahsedebiliriz. Birebir biçimde edebiyat, mimari üzere farklı alanlarda da makul bir cinsin özgün özelliklerini taşıyan ve kalıcı olmuş yapıtlara klasik unvanını veriyoruz. Sorunuz üzerine biraz düşünecek ve kendi ilgi alanımızdan karşılık verecek olursam, insanlığın temel sorunlarına değinen, insanlık pahaları bakımından kendi çağından daha sonraki çağlara da seslenebilen yapıtlara klasik demek mümkündür. Biz ödenekli bir sanat kurumu olarak, yerli ve yabancı klasikleri seyircimizle buluştururken, yeni oyunlar ve müellifler üzerinden kurduğumuz repertuarla bir manada geleceğin klasikleşecek yapıtlarına de yer vermeyi sürdürüyoruz. İstanbul Kent Tiyatroları’nın 108 yıllık tarihine ve repertuarına baktığımızda, bugün klasikleşmiş birfazlaca muharririn birinci oyunlarının bizim tiyatromuzda seyirciyle buluştuğunu görürüz. Bugün de bu misyonumuzu titizlikle sürdürüyoruz. Bu yaz Harbiye Açık Hava Tiyatrosu’nda 75. yılımızı kutluyoruz. 1947 yılında bu sahnenin açılışından günümüze, oyunlarımızı yaz aylarında, İstanbul’un yıldızlı gecelerinde seyircimizle buluşturduk. Ve repertuarımızda bir Shakespeare klasiği “12. Gece”, bir Moliere klasiği “Hastalık Hastası”, bir Goldoni klasiği “İki Efendinin Uşağı” ve seyirciyle buluştuğu andan itibaren klasik olmaya aday, Cengiz Toraman’ın kaleminden çıkan kuvvetli bir metin, “Rüstemoğlu Cemal’in Tuhaf Hikâyesi”, usta aktör Levent Üzümcü’nün yorumuyla yer aldı. Bir yapıtın nefes alması değerlidir. Hele bu bir tiyatro metniyse, tıpkı insan üzere, uzun yıllar sahnede kalması yani ömrü, sağlıklı bulunmasına bağlıdır. bu biçimdesi metinleri oyuncu sever, direktör sever, seyirci sever. Her seferinde farklı bir bakış için ve yeni bir seyirlik için kuvvetli bir yanını keşfedersiniz. Ve ne kadar epeyce sahnelenirse sahnelensin, her vakit doğurgan bir alan oluşturur. Bu manada klasik bir tiyatro metni, tarihi değil bilakis şimdiki bir metindir. Bugün bu yapıtı sahneye koyduğunuzda, yazılmasının üzerinden uzun yıllar geçmiş bulunmasına karşın, günümüz insanına söyleyecek bir kelamı var ise klasikleşmiş demektir. Bizim mesleğimiz seçiciliğin doruğundadır. Direktöründen oyuncusuna, izleyicisine ve yapımcısına bu seçiciliğin izlerini görürüz. Bu manada bu süzgeçlerden geçmiş olması da o yapıta bir nişan ve rütbe katar. Vakte meydan okumak, arenadaki dövüşçü üzere o yapıta de görünmez bir zırh giydirir. İşte bütün bunlar bir yapıtın klasikleşmesini sağlar.
“İki Efendinin Uşağı”
Bennu Yıldırımlar: “Klasik yapıtla sahnede olmanın sorumluluğu ayrı”
Tiyatro oyuncusu için klasik bir yapıtta sahneye çıkmanın farklı sorumluluğu vardır. Öncelikle seyircimizle olabilmek, bizleri bugünlere taşımış tüm ustalarımıza layık olabilmek, hâlâ bu mesleği yapabilmenin gururu ve imtihan heyecanı… Bunların tümü, oyuncuyu ayakta tutan kıymetli ögelerdir. Açıkhava Yaz Oyunları’mızla bir daha seyircimizle bir arada olabilmenin keyfini yaşayacağız. Dopdolu, heyecanlı ve keyifli… Oyun mühletince de olsa, öteki bir dünyanın içerisine girebilmeye kimse hayır demez sanırım. Sanat hepimiz için, bir arada daha keyifli yaşamak.
Sevinç Erbulak: “Oyuncu için büyük bir armağan”
Klasik yapıtlarda oynamak bir baht. Bana fazlaca uzun soluklu klasik oyunlar kısmet oldu daima. Bir oyuncu için büyük bir armağan olduğunu düşünüyorum bunun. Bu sene bir daha yıldızlı gecelerde üstelik Moliere’in 400. yılında bir daha seyirciyle buluşacak olmak da heyecan verici. Bir de sahnedeki takım mükemmel olunca insan öbür ne ister diyorum kendi kendime. Kenti tiyatrosu seyircilerine âlâ seyirler dilerim şimdiden.