MÜJDE IŞIL – Duşan Kovaçevic’in Yugoslavya’nın parçalanmasını ve bunun doğurduğu maddi ve manevi yoksunlukları, parasızlık yüzünden intihara kalkışan bir adam üzerinden anlattığı “İntiharın Genel Provası”ından yaklaşık 80 yıl evvel yazmıştı Nikolai Erdman “The Suicide/İntihar”ı… Sovyet Rusya’yı, ihtilal daha sonrası vadettiği eşitliği sağlamadığı ve personel sınıfının mağduriyetini devam ettirdiği tarafında eleştirdiği, kıssasını intihar sonucu almış bir adam üzerinden kurduğu oyunu uzun mühlet yasaklı kalmıştı memleketinde.
“The Suicide/İntihar” geçtiğimiz hafta sonu AKM’de Ankara Devlet Tiyatrosu tarafınca “Ölesiye” ismiyle sahnelendi. Oyunun başkahramanı işsiz Semyon, yalnızca eşinin yararıyla dönen meskende yoklukla gayret etmekten bıkıp intihara karar veriyor. Tanıdıkları ve tanımadıkları onu vazgeçirmek yerine vefatından çıkar sağlamaya çalışıyor.
Oyun, Sovyet Rusya’nın eşitliksiz yapısını eleştiriyor fakat her vakte ve sisteme uyarlanabilir tespitlere sahip. Semyon’un intihar sonucunın sınıf ve inanç fark etmeksizin herkes için çıkar sağlamaya dönüşmesi, oyunun birinci perdesinde uzunca anlatılıyor. Entelektüelinden seks personeline ve pederine kadar her sınıfı temsil eden karakterler, Semyon’dan intihar mektubunda kendisinden bahsetmesini istiyor. Her karakterin oyuna girişi ve gayesini söz etmesi birinci perdenin mühletini uzatıyor ve yer yer durağanlaştırıyor. İkinci perde ise hayli daha kısa fakat keşke birinci perde kadar uzun olsaymış dedirtecek kadar kederini akıcı ve trajikomik biçimde ortaya koyuyor.
Ankara Devlet Tiyatrosu oyuncuları genel olarak çok başarılı lakin peder rolündeki Tunç Yıldırım ve kayınvalide Serafima rolündeki Pınar Sesveren bilhassa öne çıkıyor.
“The Suicide/İntihar” geçtiğimiz hafta sonu AKM’de Ankara Devlet Tiyatrosu tarafınca “Ölesiye” ismiyle sahnelendi. Oyunun başkahramanı işsiz Semyon, yalnızca eşinin yararıyla dönen meskende yoklukla gayret etmekten bıkıp intihara karar veriyor. Tanıdıkları ve tanımadıkları onu vazgeçirmek yerine vefatından çıkar sağlamaya çalışıyor.
Oyun, Sovyet Rusya’nın eşitliksiz yapısını eleştiriyor fakat her vakte ve sisteme uyarlanabilir tespitlere sahip. Semyon’un intihar sonucunın sınıf ve inanç fark etmeksizin herkes için çıkar sağlamaya dönüşmesi, oyunun birinci perdesinde uzunca anlatılıyor. Entelektüelinden seks personeline ve pederine kadar her sınıfı temsil eden karakterler, Semyon’dan intihar mektubunda kendisinden bahsetmesini istiyor. Her karakterin oyuna girişi ve gayesini söz etmesi birinci perdenin mühletini uzatıyor ve yer yer durağanlaştırıyor. İkinci perde ise hayli daha kısa fakat keşke birinci perde kadar uzun olsaymış dedirtecek kadar kederini akıcı ve trajikomik biçimde ortaya koyuyor.
Ankara Devlet Tiyatrosu oyuncuları genel olarak çok başarılı lakin peder rolündeki Tunç Yıldırım ve kayınvalide Serafima rolündeki Pınar Sesveren bilhassa öne çıkıyor.