Ağrı’nın Tutak ilçesinde Mehmet Şükrü Balcı Anadolu Lisesi’nin müzik öğretmeni olan Mehmet Günay Eser, 7 yıl evvel köy köy gezerek eskide kalan klasik müzikleri arıyor ve onları bulup konserlerinde seslendiriyordu. Bir gün bir daha bir köye giderken karşılaştığı çocuklar onun hem müzik birebir vakitte köy okullarındaki çocuklar için bir şeyler yapmaya karar vermesine niye oldu. O günden daha sonra elindeki müzik aletlerini toplayıp bu müzik aletlerini tanıtmak ve yeni jenerasyonla yaşamalarını sağlamak için yola koyuldu. Eser, projesinin nasıl başladığını şöyleki anlattı:
ONLAR İÇİN BİR ŞEYLER YAPMALIYIM
“Bir gün bir köye giderken çoban çocuklara rastladım ve yol sormak için yanlarına gittim. Taşın üzerinde yemek pişiriyorlardı. Yol sormak için onlara yöneldiğimde evvel yemeklerinden ikram etmek istediklerini söylemiş olduler. Kent kültüründen uzakta kalan bu çocukların paylaşma hissinin devam etmesi, tanınan kültürden daha az etkilenmiş olmaları beni çok etkiledi. daha sonra ben de “Ülkenin dört bir yanında bu biçimde hoş çocuklar var ve ben de onlar için bir şey yapmalıyım, onlar için elimden gelen bir şey olmalı” diyerek müzik aletlerimi toplayıp köyleri dolaşmaya başladım.
HEM KLÂSİK tıpkı vakitte BATI MÜZİĞİ ENSTRÜMANLARI YANIMDA
yaşamında hiç enstrüman görmemiş, müzikle birebir temas kurmamış öğrenciler için köylere gidip onlara birinci başta kültürümüzde olan ve kaybolmaya yüz tutmuş çalgılarımızı tanıtmaya başladım. Üç telli bağlama, sipsi, kabak kemanesi üzere çalgıları anlatıyorum. Onlarla birlikte Aşık Veysel üzere halk ozanlarımıza ilişkin yapıtları seslendiriyorum. bu biçimdelikle o eski yapıtların yaşamasına ve daha epey beşere ulaşmasına katkı sağlıyorum. Dersin sonundaysa öğrencilere enstrümanlarla kısa bir dinleti yapıp, öğrencilerin enstrümanlara dokunmalarını sağlıyorum. Pandemiden dolayı 2 yıla yakın bir süre köy okullarına gitmeye orta vermiştim. Artık projeme yeni şeyler ekleyerek devam ediyorum. Klasik çalgıların öğrenilmesi gerektiğini düşünüyorum lakin köylerdeki çocukların tahminen klâsik bir çalgıya değil de kemana, klasik gitara ya da caz gitara ilgisi olabileceğini düşündüm. Bunun üstüne elimde bulunan klasik batı enstrümanlarımı da köylere götürmeye başladım. Klasik gitar, keman, viyolonsel üzere müzik aletleri de artık yanımda.”
7 YILDA 105 KÖY GEZDİ
Projesine birinci vakit içinderda kendi memleketi olan Mersin’deki köy okullarıyla başladığını söyleyen Eser, Muğla’nın Fethiye ilçesindeki ve Mardin’deki köy okullarını da gezdi. 5 yıl evvel tayininin Ağrı’ya çıkmasıyla projesine Ağrı’da devam etti. 7 yılda 105 köy gezerek çocuklarla bir ortaya gelen Eser, “Gideceğim köylerin rastgele bir sırası olmuyor lakin nereye gideceğim daha epey iklim koşullarına bakılırsa şekilleniyor. Ama her haftada kesinlikle en az bir köye gidiyorum” dedi.
‘ÇOK MEMNUN OLDUKLARINI GÖRÜYORUM’
Gittiği köydeki çocukların daha evvel yakından enstrüman görmeyip temas etmediğini hatta bir kısmının daha evvel televizyonda bile enstrümana rastlamadığını söyleyen Eser, “Benim geleceğimi öğretmenleri onlara evvelde söylemiş olduği için otomobilimi gördüklerinde koşarak yanıma geliyorlar, müzik aletlerini taşımama yardım ediyorlar ve fazlaca duygulanıyorlar. Müzik aletleriyle çalışmalarımızı yaptıktan daha sonra da bana sarılarak beni yolcu ediyorlar. Çok keyifli olduklarını görüyorum” diye konuştu.
YAKLAŞIK 20 ÇOCUĞU EĞİTİME KAZANDIRDI
Eser, gittiği köyden ayrılmadan evvel köyde okula gidemeyen çocuk var mı diye soruşturuyor. Şayet var ise onların da aileleriyle görüşüp çocukları eğitime kazandırmak için ikna etmeye çalışıyor. Bu sayede yaklaşık 20 çocuğu eğitim ömrüne kazandırdı. Eser, “Ben daima köylerde çalışmak istiyorum. Kent merkezine gitsem bile köylere giderek projemi sürdürmek istiyorum. Köyler benim için kaynağından su içtiğim yerler. Öğretmenliğin asıl hissedildiği, asıl hoşlukların yaşandığı yerler. Bu sebeple köylerde olmaya devam edeceğim” dedi.
ONLAR İÇİN BİR ŞEYLER YAPMALIYIM
“Bir gün bir köye giderken çoban çocuklara rastladım ve yol sormak için yanlarına gittim. Taşın üzerinde yemek pişiriyorlardı. Yol sormak için onlara yöneldiğimde evvel yemeklerinden ikram etmek istediklerini söylemiş olduler. Kent kültüründen uzakta kalan bu çocukların paylaşma hissinin devam etmesi, tanınan kültürden daha az etkilenmiş olmaları beni çok etkiledi. daha sonra ben de “Ülkenin dört bir yanında bu biçimde hoş çocuklar var ve ben de onlar için bir şey yapmalıyım, onlar için elimden gelen bir şey olmalı” diyerek müzik aletlerimi toplayıp köyleri dolaşmaya başladım.
HEM KLÂSİK tıpkı vakitte BATI MÜZİĞİ ENSTRÜMANLARI YANIMDA
yaşamında hiç enstrüman görmemiş, müzikle birebir temas kurmamış öğrenciler için köylere gidip onlara birinci başta kültürümüzde olan ve kaybolmaya yüz tutmuş çalgılarımızı tanıtmaya başladım. Üç telli bağlama, sipsi, kabak kemanesi üzere çalgıları anlatıyorum. Onlarla birlikte Aşık Veysel üzere halk ozanlarımıza ilişkin yapıtları seslendiriyorum. bu biçimdelikle o eski yapıtların yaşamasına ve daha epey beşere ulaşmasına katkı sağlıyorum. Dersin sonundaysa öğrencilere enstrümanlarla kısa bir dinleti yapıp, öğrencilerin enstrümanlara dokunmalarını sağlıyorum. Pandemiden dolayı 2 yıla yakın bir süre köy okullarına gitmeye orta vermiştim. Artık projeme yeni şeyler ekleyerek devam ediyorum. Klasik çalgıların öğrenilmesi gerektiğini düşünüyorum lakin köylerdeki çocukların tahminen klâsik bir çalgıya değil de kemana, klasik gitara ya da caz gitara ilgisi olabileceğini düşündüm. Bunun üstüne elimde bulunan klasik batı enstrümanlarımı da köylere götürmeye başladım. Klasik gitar, keman, viyolonsel üzere müzik aletleri de artık yanımda.”
7 YILDA 105 KÖY GEZDİ
Projesine birinci vakit içinderda kendi memleketi olan Mersin’deki köy okullarıyla başladığını söyleyen Eser, Muğla’nın Fethiye ilçesindeki ve Mardin’deki köy okullarını da gezdi. 5 yıl evvel tayininin Ağrı’ya çıkmasıyla projesine Ağrı’da devam etti. 7 yılda 105 köy gezerek çocuklarla bir ortaya gelen Eser, “Gideceğim köylerin rastgele bir sırası olmuyor lakin nereye gideceğim daha epey iklim koşullarına bakılırsa şekilleniyor. Ama her haftada kesinlikle en az bir köye gidiyorum” dedi.
‘ÇOK MEMNUN OLDUKLARINI GÖRÜYORUM’
Gittiği köydeki çocukların daha evvel yakından enstrüman görmeyip temas etmediğini hatta bir kısmının daha evvel televizyonda bile enstrümana rastlamadığını söyleyen Eser, “Benim geleceğimi öğretmenleri onlara evvelde söylemiş olduği için otomobilimi gördüklerinde koşarak yanıma geliyorlar, müzik aletlerini taşımama yardım ediyorlar ve fazlaca duygulanıyorlar. Müzik aletleriyle çalışmalarımızı yaptıktan daha sonra da bana sarılarak beni yolcu ediyorlar. Çok keyifli olduklarını görüyorum” diye konuştu.
YAKLAŞIK 20 ÇOCUĞU EĞİTİME KAZANDIRDI
Eser, gittiği köyden ayrılmadan evvel köyde okula gidemeyen çocuk var mı diye soruşturuyor. Şayet var ise onların da aileleriyle görüşüp çocukları eğitime kazandırmak için ikna etmeye çalışıyor. Bu sayede yaklaşık 20 çocuğu eğitim ömrüne kazandırdı. Eser, “Ben daima köylerde çalışmak istiyorum. Kent merkezine gitsem bile köylere giderek projemi sürdürmek istiyorum. Köyler benim için kaynağından su içtiğim yerler. Öğretmenliğin asıl hissedildiği, asıl hoşlukların yaşandığı yerler. Bu sebeple köylerde olmaya devam edeceğim” dedi.